آوای باد انگار آوای خشکسالیست
دنیا به این بزرگی یک کوزه سفالیست
باید که عشق ورزید، باید که مهربان بود
زیرا که زنده بودن هر لحظه احتمالیست
دلی دارم که تنگ مشهد توست
به سر شوق حریم و گنبد توست
گدایی خسته در باب الجوادت
امید او به فضل مرقد توست
ϰ-†нêmê§ |